Mijn paspoort

Dit is een getuigenis in de vorm van een gedicht. De achtergrond van dit gedicht is een wonderlijk verhaal.

Ik las eens over een vrouw die was overleden, Ze was een gelovige vrouw en haar laatste wens was dat men haar paspoort  op haar kist  zou leggen. Hij moest ondetekent zijn met de naam  van Jezus met een rood potlood. Dit als teken dat haar leven was gekocht en betaald met  kostbaar bloed van Jezus.

Dit raakte me heel  diep en daar is het gedicht ’ Mijn Paspoort’  uit ontstaan.

  Zondagavond waren we bij de aanbiddingsdienst en was er gelegenheid om een getuigenis te geven. Toen Peter dat  zei ging dit gedicht steeds door me heen. Maar ik had mijn gedichtenboekje niet bij me. Hoewel lk dit gedicht ook wel uit mijn hoofd ken besloot ik toch maar om het er niet op te wagen, . Het idee om halverwege niet verder te kunnen trok mij ook niet aan. Maar o schrik. Toen het zover was dat ieder die dat wilde, naar voren kon komen om een getuigenis te geven, gaf iemand een getuigenis over ...ja echt... over een paspoort.   Mijn hart sloeg een paar x over. Maar nog steeds, nee ik doe het niet.  Ik liet nog een paar mensen voor gaan, maar het was steeds alsof God tegen me zei : En nu jij. En ja, wat doe  je dan. toch maar doen, toch maar proberen.  Ik  ben gaan staan, Peter kwam naar me toe zodat ik op mijn plaats kon blijven staan. Ik heb wel gezegd dat ik hoopte dat het zou gaan zo uit mijn hoofd. Maar je snapt het al. Het ging niet. Of het van de zenuwen kwam, ik weet het niet, maar ik was op de helft en ik wist het niet meer. 

Mijn oo

Tiny